dźwigać się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... świetności ma za sobą. Sprywatyzowana, w niektórych miastach powoli jednak dźwiga się z kryzysu. Dynamicznie rozbudowuje się natomiast sieć prywatnych antykwariatów, często...
- ... wyrywa się z jej uścisku, gwałtownie z niej wychodzi i dźwiga się w górę, Joanna czuje ciepłą lepkość na twarzy, strumień uderza...
- ... zakurzonej słodyczy - najzręczniej je zbiorą, a gdy trzeba, przebiorą. Nie dźwiga się już daleko ciężkich pojemników, kiedyś tak charakterystycznych koszy na ramionach...
- ... z prawej, i z lewej.
Pomogło; pacjent Twardowski, jeszcze ogłuszony, dźwiga się już na nogi. Jeszcze nie rozumie, dlaczego i za co...
- ... euro, który już chowano do zamrażarki jeśli nie do trumny, dźwiga się i umacnia. Bezrobocie, choć znacznie wyższe niż w Ameryce, zaczyna...
- ... na swoją szyję i trzymając go obu rękami za dłoń dźwiga się z klęczek. Idzie chwiejnie naprzód. Dźwiga Kolumba, ucieka z nim...
- ... zważyć, że czas był trudny i kraj po wojnach wieloletnich dźwigać się musiał z wysiłkiem nie byle jakim... Ba! A kryzys ogólny...
- ... zażywał przeróżne medykamenty i wciąż nie potrafi o własnych siłach dźwigać się z łóżka. W sporcie, zwłaszcza w takiej dyscyplinie jak pływanie...
- ... po coś uciekał?" zakołatało mi w głowie legendarne pytanie, gdy dźwigając się z bruku odkryłem z przerażeniem rozmiary spustoszenia, jakie w moim...
- ... spytamy tylko, jak z Rzymu zrobić teraz stolicę wielkiego państwa dźwigającego się do nowego życia, nie niszcząc starej Romy pogańskiej i chrześcijańskiej...
- ... dzieciństwem nie miało odwagi zatracić kanciastości kształtu, przypominała pęd rośliny dźwigający się z ciemnicy ku słońcu. Zawsze jakby trochę senna, zwrócona do...
- ... naznaczone kłamstwem? Czy ocalać religię przez odwoływanie się do uczuć dźwigających się z ciemności, jaką jest każda dusza ludzka, nie jest zadaniem...
- ... tego tam obwarzanka dla dziecisków...
Karczmarz odszedł ku szynkwasowi.
Tamci dźwigali się ociężale z ław. Baba zbudzona potężnym szturchańcem patrzała na nich... - ... upadł twarzą do poduszki. Dzwonił jakiś zegar, skrzecząc i jęcząc dźwigał się łańcuch z girami, Panfil ujadał nostalgicznie za ścianą, pociąg przetoczył...
- ... publicznymi rzeczami ekscytując, o podwieczorku zgoła zapominasz!
- Jak Bóg miły! - dźwigał się z fotela pan Czartkawski. - Darujże, panie Ksawery; sąsiedzie, roztargnienie! I... - ... szczęśliwie, usypiając w tej mniej więcej porze, kiedy Franek Materna dźwigał się znad stołu, by spełnić pierwszy toast wieczoru.
A co dzieje... - ... ataków, ale i punktem wyjścia do planów reformy. Z upadku dźwigał się powoli w tym samym czasie, gdy wchodziły na sceny sztuki...
- ... wolno wreszcie wypocząć na dnie upokorzenia. Wnet jednak zaciskał zęby, dźwigał się i, obłudnie uśmiechnięty, wszczynał pogoń za nową męczarnią.
- Ach, jesteś... - ... pobożny trzykroć odmówionej zdrowaśki; ciżba ludzka z wzdychaniem a szurganiem dźwigała się z kolan. Powstał i Derkacz za innymi.
A tam już... - ... dalej budowę swoją.
Wieżę południową nakryto wnet dachem, a północna dźwigała się jeszcze w górę, smukła, kształtna, piękna jak młoda dziewoja. Nakryto...
